Second-hand jak każdy sklep miewa promocje, choć może to wydawać się dziwne. Przecież 12 zł za marynarkę to i tak już prawie bezcen. Mimo tego dla niektórych "starych wyjadaczy" to zdzierstwo, a prawdziwą okazję można znaleźć jedynie podczas promocji pt.: "Dziś wszystko po 1 zł".
Jak się później okazało, również w Rzeszowie znajduje się miejsce, gdzie odbywa się taka akcja. Zachęcona widokiem owocnych "łowów" moich koleżanek stwierdziłam, że i ja nie mogę przegapić takiej okazji. Cały tydzień wyczekiwałam z niecierpliwością, aż wydam wszystkie moje zaoszczędzone drobne.
Wcześniej uprzedzona, że taka wyprawa nie może odbyć się bez uprzednich przygotowań, godzinami ćwiczyłam przed lustrem rozpychanie się łokciami oraz sprawdzałam wytrzymałość moich rąk pod ciężarem naręczy ubrań.
Zakupy te wymagały ode mnie wielu poświęceń, zarówno miał na nich ucierpieć mój portfel jak i moja dzienna dawka snu. Bowiem by zająć jak najlepszą pozycję należało wstać w weekend o godzinie 7. Cała akcja miała rozpocząć się o godzinie 8, więc zgodnie stwierdziłyśmy z współlokatorką (która zechciała zostać moim współtowarzyszem), że wystarczy pojawić się tam jedynie pół godziny wcześniej. Okazało się to kompletną bzdurą, bo gdy znalazłyśmy się już na miejscu, stałyśmy w odległości około 50 m od drzwi sklepu. Tego co działo się w kolejce nie da się opisać słowami. Było mi duszno, w powietrzu unosiły się bliżej nieokreślone zapachy, a z każdą chwilą chciałam uciec sxt-align: justify;">
Okazało się jednak, że najgorsze dopiero przed nami. Bo kiedy w końcu na zegarach wybiła godzina ósma i otworzyły się drzwi, poczułam się tak jakby grawitacja przestała istnieć. W mgnieniu oka, sama nie wiedząc jak, dostałam się do wnętrza sklepu. Migające lampy przypominały raczej salę w szpitalu psychiatrycznym niźli sklep z ubraniami. Do tego zagłuszająca wszystko muzyka uniemożliwiała jakąkolwiek komunikację. Nie była to wprawdzie moja pierwsza wizyta w sh, pomimo to czułam się tam bardzo nieswojo. Ludzie, którzy stale mnie popychali i szturchali, denerwowali mnie w takim stopniu, że nie byłam w stanie skupić się na ubraniach. A od ciągłego powtarzania "Przepraszam, przepraszam" zaschło mi tak w gardle, że czułam się jakbym przed chwilą wygłosiła stu stronicowe przemówienie o zbawiennym wpływie szczoteczki do zębów na rozwój cywilizacji. Nie dość, że nic nie kupiłam, to nabiłam sobie kilka siniaków: na głowie, nogach, a nawet jeden na pośladku. Obiecałam sobie, że już nigdy więcej nie dam namówić się na akcję pt.: "Ciuch za złotówkę".
Każdy więc, kto nie ma silnych nerwów, ani tak jak ja nie potrafi podejmować decyzji pod dużą presją, nie powinien brać udziału w takich akcjach. Można bowiem kupić coś, co w ogóle nam się nie przyda, a w takim wypadku reklamacja nie wchodzi w rachubę.
0 komentarze:
Prześlij komentarz